اسکار نیدرمایر – بخش چهارم

اسکار نیدرمایر در سمت راست و اوتو فون هنتیگ در سمت چپ نگاره

بازگردیم به سرگذشت نیدرمایر و گروه او. نیدر مایر توانست در کنارِ امان آلله خان، نظرِ برخی از ملیون و وطنپرستانِ افغانی را نیز به خود جلب کند و حتی با آموزشِ تیراندازی صحیح توسطِ توپ‌هایِ کوچکِ ساختِ کارخانه کروپ به پاسدارانِ مقرِ امیر، در نزدِ خودِ امیر نیز جایگاهی‌ بیابد.

در این میا‌‌ن شاهزاده پراتاپ نیز به کارِ خود مشغول بود و با پولی که کایزر ویلهلم به همراهِ گروه کرده بود، در بازارِ کابل لوح‌هایِ زرین می خرید تا بر رویِ آنها نامه به پادشاه انگلیس و تزارِ روسیه بنویسد. همزمان برایِ پرچمِ هندوستانی که قرار بود توسطِ او آزاد گردد نیز طرح می ریخت.

رفته رفته افرادِ گروه هر روز بیشتر متوجه می‌شدند که ماموریتشان موفق نخواهد بود و زمانیکه معلوم گردید که کاروانی از هند با ۲۰۰ میلیون روپیه زر و سیم در راهِ کابل است، روابطِ امیر نیز با آنها رو به سردی گذاشت و اواخرِ ماهِ مای سالِ ۱۹۱۶ گروه از هم جدا شد و هر کدام از راهی‌ رو به سویِ آلمان نهادند.

پراتاپ رو به سویِ روسیه نهاد تا در کنارِ انقلابیونِ سرخ بایستد. جائیکه لنین و تروتسکی او را انقلابی آزادی بخشِ شرق خواندند. در سالِ ۱۹۱۹ دوستش برکت الله نیز همراهِ کاظم بای یا کاظم اوزالپ که قرار بود واسطِ گروه با مسلمانان درکابل باشد به روسیه رفتند تا با کمک انور پاشا روس ها را متقأعد کنند به افغانستان وارد شده و دستِ انگلیسیها را از آسیایِ میانه کوتاه کنند.

روس‌ها خود را در موقعیتی نمی دیدند که به افغانستان حمله کنند ولی‌ از وجودِ این گروه نزدِ خود نیز استقبال می کردند زیرا انور پاشا که در ترکیه دیگر مقامی نداشت هنوز در نزدِ اقوامِ ترکِ ناحیه قفقاز به چشمِ قهرمان دیده می شد و از اینرو برایِ روس‌ها مهره ای با ارزش بود.

چیزی نگذشت که انور پاشا که سودایِ امپراتوریِ بزرگِ ترک را در سر می پروراند از یک دوستِ بلشویک به یک دشمنِ بلشویک مبدل گردید و در شوراندنِ مسلمانانِ جنوبِ روسیه فعالیت کرد. سرانجام نیز انور پاشا در سالِ ۱۹۲۲ در شورشی که در بخارا به راه انداخته بود توسطِ ارتشِ سرخ کشته شد.

هنتیگ فرمانده گروه به همراهِ قاچاقچیانِ تریاک رو به سویِ کوه‌هایِ پامیر نهاد و ارتفاعاتِ ۵۵۰۰ متری آنجا را پشتِ سر گذاشت و از میا‌‌نِ یخ و برف گذشته و خود را به صحرایِ گبی رسانید تا از آن نیز عبور کرده و به چین برسد. از آنجا او به آمریکا رفت تا پس از رسیدنِ به کرانه‌هایِ شرقی‌ِ آن سوار بر کشتی شده و راه آلمان را در پیش گیرد اما در میا‌‌نِ راه مفقود شد و هیچگاه دیگر اثری از او به دست نیامد. هنتیگ به خاطرِ سفرِ پر مخاطره ای که در پیش گرفته بود و ۲۲۰۰۰ کیلومتر نیز بدرازا کشید تحسینِ دوست و دشمن را برانگیخت.

بخشِ اصلی‌ِ گروه به سرپرستیِ واگنر نخست به سیستان رفت و از آنجا رو به سویِ تهران نهاد .

نیدرمایر نیز نخست به سویِ ترکستان رفت تا پنهان از دیدِ سربازان و قزاقانِ روس خود را به ایران برساند.

ادامه دارد