رابطه موادِ شوینده و ضدِّ عفونی کننده و عدمِ باروری

تقریباً در تمامیِ خانه‌ها موادِ شوینده، پاک کننده و نرم کننده وجود دارند و در تمامیِ اینها دو ماده موجود میباشند که خطرناک‌تر از آنی‌ هستند که تا کنون تصور میشد.

تاکنون پژوهش و مطالعه جدی بر رویِ این دو مادهِ مشکوک و تاثیراتِ آنها بر رویِ انسانها و حیوانات صورت نگرفته بود.

این دو ماده آمونیوم کمپوندس  ADBAC (n-alkyl dimethyl benzyl ammonium chloride)  و ماده DDAC (didecyl dimethyl ammonium chloride)  هستند.

چندی پیش پژوهشگرانِ آمریکایی در جریانِ مطالعات و تحقیقاتِ خویش متوجه گشتند که موش‌هایِ آزمایشگاهی در برابرِ این دو ماده‌ از خود خیلی‌ حساسیت نشان میدهند.

این موش‌ها در برابرِ مصرفِ زیادِ موادِ شوینده تا حدِ زیادی توانِ باروریِ خود را از دست دادند. اینرا تری روبچ از کالجِ پزشکی‌ِ مریلندِ ویرجینیا و بانو پاتریشیا هانت از دانشگاهِ ایالتیِ واشنگتن گزارش دادند.

چنانچه در مقاله‌ای که در نشریه علمی‌  nature  نیچر آمده، کشفِ این موضوع کاملاً اتفاقی صورت گرفت.

دو مادهِ مشکوک یعنی بنزال کونیوم کلورید و دیدسیل دیمتیل آمونیوم کلورید ترکیباتِ آمونیومی دارند و نه‌ تنها در موادِ شوینده بلکه در بسیاری از لوازمِ آرایش و شامپوها و حتی در قطره‌هایِ چشم و بینی‌ موجود میباشند.

روبچ میگوید ما این دو ماده را بر رویِ موش‌ها آزمایش کردیم و دریافتیم پس از مصرفِ این مواد بر رویِ آنها، زمانِ بیشتری طول کشید تا موش‌ها توانستند دوباره بارور گردند. از هر ده موشی هم که بارور گردید، چهار تایِ آنها یا در حینِ زایمان و یا پس از آن مردند.

از آزمایش‌هایِ گذشته در موردِ تاثیراتِ بنزال کونیوم کلورید بر رویِ اسپرم انجام شده بود، پژوهشگران می‌دانستند که این ماده حرکتِ اسپرم‌ها را تا حدِ بسیار زیادی کند و بیحرکت می‌کند.

روبچ در پاسخِ این پرسش که آیا این ماده ‌ها در موادِ شوینده برایِ انسان خطرناک است یا نه‌، گفت ما هنوزاینرا با قاطعیت نمی‌دانیم.

واقیعت اینست که در دهه‌هایِ ۵۰ تا ۷۰ سده گذشته که اینگونه مواد بصورتِ گسترده تولید و پخش میگردیدند، آزمایش‌هایِ سالم بودن یا نبودنِ آنها از سویِ خود تولیدکنندگان انجام می‌گرفتند و ایشان نیز همه جوانب را مورد توجه قرار نمیدادند.

مشابه آزمایشی که روبچ و هانت بر رویِ موش‌ها انجام دادند، میبایستی بر رویِ انسانها نیز انجام گیرند تا صحت و سقم نتایج  روشن گردند.

هانت و روبچ پیشنهاد میکنند که افرادی که با این مواد بیشتر در ارتباط هستند، مانندِ پزشکان، کسانیکه در کارخانه‌هایِ موادِ غذائی کار میکنند و همچنین کسانیکه در امرِ شست و شوی خویش افراط میکنند موردِ آزمایش قرار گیرند.

اگر پاسخِ آزمایش بر رویِ انسانها منفی‌ از آب در آمد، این بدان معناست که انسان دهه هاست که از قدرتِ باروریش کاسته میگردد و اگر آنرا ادامه دهد،  برای امر باروری پیوسته بیشتر به القاحِ مصنوعی وابسته میگردد.