روزانه ۳،۵ میلیون تن آشغال

وحشت نکنید این بخشِ  خوبِ  خبر است، بخشِ  بد اینستکه این آمار را که نشریه طبیعت  „nature“  به نقل از دانیل هوروگ پژوهشگرِ  دانشگاه اونتاریو منتشر کرده مربوط به سالِ  ۲۰۱۰ است و امروزه وضع از آنهم بدتر شده است.

کلا زباله یکی‌ از عمده مشکلاتِ  مناطقِ  شهریست و این شهر نشین‌ها هستند که این مشکل را با خود به مناطقِ  دیگر و روستاها میبرند.

شهریها بطورِ  میانگین از دو برابر تا ۵ برابرِ  روستا نشینان زباله تولید میکنند (توجه نمایید که این آمار مربوط به کشورهایِ  غربی هستند).

اگر به همین صورت پیش رویم در سالِ  ۲۰۷۵ شما جایی‌ را بر رویِ  کره زمین نمیابید که پوشیده از آشغال و زباله نباشد.

هم اکنون نتایجِ  ازدیادِ  زباله بر رویِ  سیّاره ما مشهود است بنابراین میتوان تصور نمود که در سالِ  ۲۰۷۵ وضع به چه صورت خواهد بود.

پژوهشگران چاره را در کم کردنِ  سریعِ  جمعیتِ  جهان، مدیریتِ  صحیحِ گرداوریِ  زباله و دگرگون کردنِ  عرضه و مصرفِ  قوتیها و کیسه‌هایِ  سبک (عمدتا یکبار مصرف) میدانند اما مساله اینستکه نشانه‌هایِ  کمی‌ وجود دارند که از برداشتنِ  جدیِ  چنین گامهایی خبر دهند.

در حالِ  حاضر بیشترین زباله‌هایِ  جهان در کشورهایِ  صنعتی‌ تولید می‌شوند که بیشتر در آمریکایِ  شمالی‌ و اروپا هستند ولی‌ گروهِ  هورنوگ و همکارانش معتقدند که این جریان به تدریج بدینگونه عوض خواهد شد :

۱                     در حالیکه که در کشورهایِ  صنعتی‌ نشانه‌هایِ  پیشرفت (هرچند بسیار کند) به چشم میخورند و تا ۵۵% از زباله‌هایِ تولید شده بازیافت میگردند، در کشورهایی مانندِ  چین و دیگر کشورهای شرقِ  آسیا و به احتمالِ  بسیار زیاد، کشورهای آفریقایی از سال ۲۰۵۰ در امرِ  تولیدِ  زباله چنان فعال میگردند که از قدرتِ  وهمِ  پژوهشگران خارج است،

۲                  پژوهشها و مطالعات نشان داده اند که توانِ  مالی‌ِ  انسانها به حدِ  به خصوصی که برسد که  قادر به خرید کردنِ  راحت باشند، میزانِ  زباله‌هایِ  آنها ممکن است که کم شود اما کیفیتِ  زباله‌هایی‌ که تولید میکنند خشن تر خواهد شد.

زباله‌هایی‌ شبیهِ  اسباب بازیهایِ  خراب شده کودکان، وسایلِ  برقی‌ خانگی، اجزایِ  خراب شده کامپیوتر و غیره غالبا‌ سر از زباله‌هایِ خانگی در میاورند و در امر جداسازی انواع زباله ها از یکدیگر برای بازیافت راحت تر دقت زیادی بخرج نمیرود. یکی‌ دیگر از نشانه‌هایِ  زباله تولید شده توسطِ  ثروت، برایِ  نمونه پلاستیک‌هایی‌ هستند که برایِ  حملِ  کالا از آنها استفاده  گشته و به راحتی‌ بدور انداخته می‌شوند (مانندِ  پوششِ  دسته‌هایِ  موز که در میانه راه از برزیل به اروپا، باز گشته و به اقیانوس انداخته میشود تا موز‌ها رنگِ  مناسبی برایِ  فروش بگیرند).

هورنوگ و همراهانش می‌گویند میزانِ  بالا رفتنِ  توانِ  خرید کردنِ  یک کشور یا ملت را میتوان از مقدارِ  تلفنهایِ  موبایلِ  بدور انداخته شده نیز فهمید (!؟) که چندان نشانه خوبی برایِ  پاک نگاه داشتن محیطِ  زیست نیست.

کریستوف وونش، کارشناس زباله و اقتصاد گردشی از دانشگاه درسدن آلمان، نیز معتقد است که با صنعتی شدن جوامع شهری زباله‌های سمی نیز افزایش پیدا می‌کند. این روند پیامدهای خطرناک‌تری برای محیط زیست دارد. وی تأکید می‌کند که نقش کیفیت زباله در آلودگی محیط زیست از کمیت آن مؤثرتر است.